ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ΗΛΕΚΤΡΑ (1910) - υπό Πέτρου Νικ. Παπαγεωργίου

Σκληρόδετο/Δερματόδετο βιβλίο. 
Ιδιωτική πολυτελής βιβλιοδεσία εποχής.
Δερμάτινη ράχη με ακμές και χρυσοτυπίες.
Αυτόνομος τόμος.
Καθαρεύουσα γλώσσα + το αρχαίο κείμενο.
Κατάσταση πολύ καλή / άριστη.
ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ
ΔΡΑΜΑΤΑ ΤΑ ΣΩΖΟΜΕΝΑ
ΚΑΙ
ΤΩΝ ΑΠΟΛΩΛΟΤΩΝ ΤΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
"ΗΛΕΚΤΡΑ"
Εξ ερμηνείας και διορθώσεως: ΠΕΤΡΟΥ ΝΙΚ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Εκδόσεις: ΖΩΓΡΑΦΕΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΗ ΤΗΙ ΕΠΙΣΤΑΣΙΑΙ ΤΟΥ ΕΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Τόπος εκδόσεως: ΑΘΗΝΗΣΙΝ ΕΚ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ Π. Δ. ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ
Έτος εκδόσεως: 1910
Σελίδες: 961
Διαστάσεις: 24,5 Χ 17 Χ 5,5
Παρατηρήσεις: Του τόμου η εκτύπωσις ήρξατο μηνί Ιουλίω του 1908 και επερατώθι μηνί Μαρτίω του 1910.
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΕΝ ΤΩ ΤΟΜΩ ΚΕΙΜΕΝΩΝ:
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ, ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ, ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
ΣΚΗΝΙΚΑ
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
ΠΑΡΩΔΙΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΙ
ΤΟ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ ΤΩΝ HOFMANNS-THAL-STRAUSS
ΑΙ ΛΕΞΕΙΣ
ΤΑ ΜΕΤΡΑ
ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ
ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΓΡΑΦΑΙ ΤΟΥ L ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
ΜΑΡΤΥΡΙΑΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΑΙ
ΠΛΗΜΜΕΛΗ ΤΩΝ ΧΕΙΡ. ΧΩΡΙΑ ΕΞ ΕΙΚΑΣΙΑΣ ΔΙΟΡΘΩΜΕΝΑ
ΠΛΗΜΜΕΛΗ ΧΩΡΙΑ ΟΥΠΩ ΔΙΟΡΘΩΘΕΝΤΑ
ΥΠΟΘΕΣΙΣ ΗΛΕΚΤΡΑΣ ΚΑΤΑ ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ
ΤΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΑ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟΝ, ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΣΥΝ ΤΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΥΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΞΗΓΗΜΑΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΝ, ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ
ΠΡΟΣΘΗΚΑΙ
ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ
ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΟΥ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΧΩΡΙΩΝ
ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΙ
ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΟΥ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ ΝΕΩΝ ΓΡΑΦΩΝ
ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΟΥ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ
ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΟΥ ΕΙΚΑΣΙΑΙ
ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΟΥ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΟΥ ΠΑΡΟΡΑΜΑΤΑ
---
Ο Σοφοκλής (496 π.Χ.- 406 π.Χ.) (στα αρχ. ελλ. Σοφοκλῆς ὁ Σοφίλλου ὁ ἐκ Κολωνοῦ) ήταν Αθηναίος τραγικός ποιητής της κλασικής εποχής. Αυτός, ο Αισχύλος και ο Ευριπίδης είναι οι τρεις τραγικοί ποιητές των οποίων έχουν σωθεί ολοκληρωμένα έργα. Σύμφωνα με αρχαίες μαρτυρίες φαίνεται ότι έγραψε περίπου 123 έργα από τα οποία παραδίδονται ολοκληρωμένες μόνο επτά τραγωδίες.
Γεννήθηκε στον Ίππιο Κολωνό της Αθήνας. Ήταν γιος του Σοφίλλου, εύπορου Αθηναίου που είχε εργοστάσιο μαχαιροποιίας, και διαπαιδαγωγήθηκε ανάλογα με την οικονομική του άνεση. Έλαβε επιμελημένη αγωγή και παιδεία. Διδάχθηκε μουσική από τον περίφημο μουσικοδιδάσκαλο Λάμπρο και ανέπτυξε αρμονικά τις σωματικές και ψυχικές του δυνάμεις. Δεκαπενταετής, ήταν ο κορυφαίος του χορού των εφήβων που πήρε μέρος στον εορτασμό της νίκης για τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Συνδέθηκε στενά με πολιτικές και πνευματικές προσωπικότητες της εποχής, όπως με τον Περικλή, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και κατέλαβε διάφορα υψηλά αξιώματα στην πολιτική, στις θρησκευτικές λατρείες και στις τέχνες.
Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση έγινε το 468 π.Χ. σε δραματικό αγώνα όπου ο Σοφοκλής αντιμετώπισε τον κατά 30 χρόνια μεγαλύτερό του τραγωδό Αισχύλο, τον οποίο ο Σοφοκλής εκτιμούσε και σεβόταν, και πήρε την πρώτη του νίκη. Εκτιμάται ότι παρουσίασε σε διαγωνισμούς περί τις 30 τετραλογίες, με περίπου 20 από τις οποίες απέσπασε την πρώτη θέση και σύμφωνα με μαρτυρίες, δεν πήρε ποτέ την τρίτη θέση σε διαγωνισμό. Πρέπει όμως να συνεκτιμηθεί ότι ο Σοφοκλής ήταν στους Αθηναίους πολύ δημοφιλής, λόγω και των πολιτικών και θρησκευτικών δραστηριοτήτων του, σε αντίθεση με τον νεώτερο φίλο του, τον Ευριπίδη, ο οποίος ήταν μάλλον αντιπαθής λόγω του απομονωμένου τρόπου ζωής του.
Ο Σοφοκλής συνέγραψε 123 τραγωδίες, είναι όμως γνωστές κατ' όνομα οι 114, από τις οποίες έχουν διασωθεί μόνο 7 ολοκληρωμένες, ανάμεσά τους η Αντιγόνη (περί το 442) και Ηλέκτρα (περί το 413). Άλλα έργα του που έχουν διασωθεί είναι Τραχίνιαι, Οιδίπους Τύραννος, Αίας, Φιλοκτήτης, Οιδίπους επί Κολωνώ. Στο επίκεντρο των έργων τού Σοφοκλή βρίσκεται το άτομο, το οποίο έρχεται σε αναπόφευκτη, τραγική και ένοχη σύγκρουση με την τάξη που εκπροσωπούν οι θεοί. Αν και ιδιαίτερα ευσεβής στη ζωή του ο Σοφοκλής, πράγμα που επηρεάζει τα έργα του, δίνει μεγαλύτερο βάρος στην ανθρώπινη στάση έναντι αυτής των θεών, παρότι το πεπρωμένο των ανθρώπων είναι αναπόδραστα προδιαγεγραμμένο από τις βουλές των θεών, οι οποίες δεν είναι όμως πια αυθαίρετες και τυχαίες, όπως σε παλαιότερους τραγικούς, αλλά σκόπιμες και μελετημένες.
Από τα αποσπάσματα που έχουν σωθεί, σημαντικός είναι ένας πάπυρος που διασώζει μεγάλο τμήμα από το σατυρικό δράμα Ιχνευταί, το οποίο αναφέρεται στην ιστορία της κλοπής των βοδιών του Απόλλωνα από τον Ερμή. Άλλες τραγωδίες από τις οποίες έχουν σωθεί κάποια αποσπάσματα είναι ο Ευρύπυλος, η Νιόβη, οι Σκύριοι, η Πολυξένη, ο Θησέας, η Φαίδρα οι Λήμνιαι και ο Τηρεύς.
 
Ο Πέτρος Νικ. Παπαγεωργίου (1859 Θεσσαλονίκη – 1914 Αθήνα) σπούδασε φιλολογία στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Ιένας, Λειψίας και Βερολίνου. Έκανε παλαιογραφικές μελέτες στην Ιταλία . Η μεγάλη του όμως επιτυχία ήταν η ερμηνεία και βαθειά γνώση των αρχαίων Ελληνικών τραγωδιών του Σοφοκλή που περιλαμβάνονται σε 16 διατριβές- μελέτες. Το 1910 παρουσίασε την επταετή εργασία του στην ΄΄Ηλέκτρα΄΄. Το ίδιο έτος ανακηρύσσεται αριστίδην καθηγητής των Ελληνικών γραμμάτων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ήταν αρχισυντάκτης του Ιστορικού λεξικού της Ελληνικής γλώσσας.
 
Ο Εν Κωνσταντινουπόλει Ελληνικός Φιλολογικός Σύλλογος (ΕΦΣΚ) υπήρξε ένας από τους λαμπρότερους φορείς πολιτισμού με στόχο την προώθηση της παιδείας όχι μόνο στην Ελληνορθόδοξη Κοινότητα της Κωνσταντινούπολης αλλά και σε ολόκληρη την αυτοκρατορία, στην οποία εκτείνονταν οι δραστηριότητές του.
Ιδρύθηκε το 1861 και συνέχισε να δραστηριοποιείται μέχρι τα τέλη της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Με τις πολυσχιδείς δραστηριότητές του, ο ΕΦΣΚ συνέβαλε σημαντικά στον πολιτισμό και τη διάδοση της γνώσης,  και με την ίδρυση σχολείων, ανωτέρων και κατωτέρων, την έκδοση και διάθεση διδακτικών βιβλίων, καθώς και με την οικονομική ενίσχυση απόρων ελληνικών κοινοτήτων για τον ίδιο σκοπό.
Η συμβολή του Συλλόγου υπήρξε καθοριστική στη διαμόρφωση μιας κοινότητας επιφανών λογίων που περιλάμβανε όχι μόνο τους ελληνο-ορθοδόξους της αυτοκρατορίας, αλλά και διακεκριμένους επιστήμονες του ελληνικού κράτους και της Δύσης. 
Το Σύγγραμμα Περιοδικόν, το οποίο εξέδωσε ο Σύλλογος σε σαράντα τόμους κατά την περίοδο 1863 – 1912, αποτελεί μέχρι σήμερα μια εξαιρετικά πλούσια και αναντικατάστατη πηγή για πολλά θέματα.
Μνημειώδης θα παραμείνει στην πνευματική ιστορία του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης η Βιβλιοθήκη αποτελούμενη από περισσότερους των 50.000 τόμων, καθώς και το πλουσιότατο Αρχείο του ΕΦΣΚ.
Η γενοκτονία του Ελληνισμού και ο ξεριζωμός του από την Μικρασία σήμανε ουσιαστικά και το τέλος του Συλλόγου. Το 1925, οι τουρκικές Αρχές, κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάνης, κατάσχουν την κινητή και ακίνητη περιουσία του Συλλόγου, και έτσι το κτίριο και το πολύτιμο περιεχόμενο του περιέρχεται στην κυριότητα του τουρκικού Δημοσίου. Οι 50.000 τόμοι της Βιβλιοθήκης διαμοιράζονται σε τουρκικά ιδρύματα και έκτοτε χάνονται τα ίχνη τους.  Η τύχη του Αρχείου  αγνοείται μέχρι σήμερα.