ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΟΥΝ ΤΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ; - Θεόδωρος Ζήσης πρωτοπρεσβύτερος

Μαλακό ιλουστρασιόν εξώφυλλο.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Άριστη κατάσταση. Αμεταχείριστο.
Βιβλίο θεολογικού περιεχομένου.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΟΥΝ ΤΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ;
Συγγραφέας: Θεόδωρος Ζήσης πρωτοπρεσβύτερος
Εκδότης: ΒΡΥΕΝΝΙΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
Χρονολογία έκδοσης: 2003
Σελίδες: 182
Σχήμα: 14x21
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
Πρόλογος 5
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΘΟΥΝ ΤΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ;
Σύντομη παρουσίαση του προβλήματος 11
Δεν είναι υπαρκτό ποιμαντικό πρόβλημα. Τε­χνητό, κατασκευασμένο, με εισαγόμενη
προ­βληματική 17
Η λειτουργική γλώσσα και η καθομιλουμένη.
Μικρές διαφορές 37
Για τον εκκλησιασμό δεν φταίει ή γλώσσα. Αποϊεροποίηση και αντιεκκλησιαστικό
κλίμα 42
Η μοναδικότητα της ελληνικής λειτουργικής γλώσσης. Θεολογική και εκκλησιαστική
θεμε­λίωση 52
α) Θεϊκή επιλογή 52
β) Γλώσσα αγίων, αγιασμένη από την ενέργεια της Χάριτος 58
γ) Υψηλή και Ιεροπρεπής γλώσσα 64
δ) Πολυσημία και ευρύτητα 73
ε) Γεγονός εκκλησιαστικό ή γλώσσα. Διαχρο­νική ενότητα και συνέχεια 76
στ) Ενότητα λόγου και μέλους, κειμένων και
μουσικής 81
Λογική κατανόηση ή βιωματική μέθεξη; 82
Οργανωμένο σχέδιο κατά του Ελληνισμού οι
μεταφράσεις και οι γλωσσικές μεταρρυθμίσεις 97
8. Τι δέον γενέσθαι; Ο πατερικός δρόμος 104
Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΞΕΝΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Πορεία προς το τέλειο της Θ. Λατρείας 119
Το δίλημμα «Παράδοση ή ανανέωση» είναι πλα­στό 121
Μετά το σχίσμα καινοτομίες και ανανεώσεις στη Δύση 126
Ανανεωτές και στην Ορθόδοξη Ελλάδα μετά το 1821 132
Ενισχύθηκε ή Παράδοση. Ελάχιστοι οι ανανεωτές 141
Η «Ειδική Συνοδική Επιτροπή Λειτουργικής Αναγεννήσεως» να αλλάξει όνομα και
στόχους 143
ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ Η «ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ»
Η ταυτότητα της «Λειτουργικής Αναγέννησης» 149
Ο Νεοβαρλααμισμός της «Λειτουργικής Ανα­γέννησης» 153
Επίλογος 160
ΕΝΟΧΛΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΑΝΕΩΤΑΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ
Το σκηνικό της υποθέσεως 165
Δογματικός μινιμαλισμός ή μηδενισμός. Η εισή­γηση του μητροπολίτου Κοζάνης 170
Σε ποιους και γιατί να δώσουμε εξηγήσεις; 174
---
Ο Θεόδωρος Ζήσης είναι ιερέας, θεολόγος και ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. στην Θεσσαλονίκη. Από τις 5 Μαρτίου 2017 διέκοψε τη μνημόνευση του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθίμου, κατηγορώντας τον για οικουμενιστικές πεποιθήσεις, και παραπέμφθηκε σε Συνοδικό Δικαστήριο για καθαίρεση.
Γεννήθηκε το 1941 στη Θάσο και μεγάλωσε στην Κομοτηνή. Φοίτησε στην Εκκλησιαστική Σχολή Ξάνθης. Το 1965 αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το 1968 παντρεύτηκε την Καθηγήτρια της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. Χριστίνα Μπουλάκη και απέκτησαν δύο τέκνα. Το 1971 αναγορεύθηκε διδάκτωρ της ίδιας Σχολής, υφηγητής το 1973 και τακτικός καθηγητής Πατρολογίας το 1980 στον Τομέα Αγίας Γραφής και Πατερικής Γραμματείας του τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Χειροτονήθηκε διάκονος το 1990 και πρεσβύτερος το 1991. Διετέλεσε επιστημονικός συνεργάτης και ερευνητής του Κέντρου Βυζαντινών Ερευνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από το 1970 έως το 1974, αναπληρωτής διευθυντής του Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών από το 1977 έως το 1986, διευθυντής από το 1988 έως το 1998 και πρόεδρος από το 1991 έως το 1995 του Τμήματος Βυζαντινής Θεολογίας του Κέντρου Βυζαντινών Μελετών. Διετέλεσε και Πρόεδρος της Ενώσεως Θεολόγων Βορείου Ελλάδος.
Από τις 5 Μαρτίου 2017 διέκοψε τη μνημόνευση του μητροπολίτη Άνθιμου, κατηγορώντας τον για συμπόρευση με αφορισμένους και για οικουμενιστικές πεποιθήσεις. Παραπέμφθηκε σε Συνοδικό Δικαστήριο με τις κατηγορίες του σχίσματος, της απείθειας και καταφρόνησης της προϊσταμένης εκκλησιαστικής αρχής, του σκανδαλισμού των πιστών, της εξύβρισης, της συκοφαντίας και της φατρίας.