ΟΙ ΠΑΡΘΕΝΕΣ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ (δεκ. 1920) - Γαβριήλ Ντ' Αννούντσιο

Σκληρόδετο βιβλίο.
Υφασμάτινη επένδυση από τον προκάτοχο.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Πολύ καλή κατάσταση.
Μυθιστόρημα.
ΟΙ ΠΑΡΘΕΝΕΣ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ
Συγγραφέας: ΓΑΒΡΙΗΛ ΝΤ' ΑΝΝΟΥΝΤΣΙΟ
Μετάφραση: ΑΛΕΚΟΥ ΜΟΥΤΖΟΥΡΙΔΗ
Εκδόσεις: ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ Γ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ & ΣΙΑΣ
Τόπος εκδόσεως: ΑΘΗΝΑΙ
Έτος εκδόσεως: χ. χ. (δεκαετία 1920)
Σελίδες: 272
Διαστάσεις: 15,5 Χ 12
---
Ο Γκαμπριέλε Ντ' Ανούντσιο (1863 – 1938) ήταν Ιταλός ποιητής, δημοσιογράφος, δραματουργός, και στρατιώτης κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν επιφανής Ιταλός εθνικιστής. Ο ρόλος του στην πολιτική είναι αμφιλεγόμενος λόγω την επιρροής του στον ιταλικό φασισμό και της ιδιότητάς του ως υποτιθέμενου προπομπού του Μπενίτο Μουσολίνι.
Υπήρξε ένας από τους περιφημότερους ποιητές της εποχής του, επηρέασε γενιές Ιταλών συγγραφέων και προκάλεσε έντονες εντυπώσεις σε όλη την Ευρώπη.
Για την αεροπορική του δράση στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που του στοίχισε την απώλεια της όρασης από το ένα μάτι, την προπαγανδιστική του πτήση υπεράνω της εχθρικής Βιέννης και την εν συνεχεία κατάληψη του Φιούμε (σήμερα Ριέκα), που οργάνωσε και εκτέλεσε επί κεφαλής ατάκτων, θεωρήθηκε εθνικός ήρωας της Ιταλίας.
Η ποιητική του φήμη συναγωνιζόταν αυτήν των ερωτικών και συγγραφικών σκανδάλων του.
 
Οι Παρθένες των Βράχων είναι ένα μυθιστόρημα που γράφτηκε το 1895 από τον Gabriele D'Annunzio. Το βιβλίο μπορεί να θεωρηθεί ως «το πολιτικό μανιφέστο του ίδιου του D'Annunzio για τον Υπεράνθρωπο».
Μετά την έκδοση των Il Piacere, Il trionfo della morte, Giovanni Episcopo και The Intruder, ο D'Annunzio ήρθε σε επαφή με το έργο του Νίτσε, από το οποίο σημαδεύτηκε βαθιά. Τα έργα του Νίτσε δεν υπήρχαν στα ιταλικά εκείνη την εποχή, οπότε ο D'Annunzio, ο οποίος γνώριζε καλά τα γαλλικά και τις «γαλλικές πολιτιστικές εξελίξεις της περιόδου», τα διάβασε καθώς εκδίδονταν στο Παρίσι. Στο Il trionfo della morte υπάρχουν ήδη κάποιες σημαντικές αναφορές στη σκέψη του Γερμανού φιλοσόφου, αλλά μόνο με τις Παρθένες των Βράχων γίνεται πιο ξεκάθαρη η επιρροή του Νίτσε, ως λογοτεχνική πρόταση και ερέθισμα.
Το μυθιστόρημα είναι γραμμένο εξ ολοκλήρου σε πρώτο πρόσωπο, ωστόσο, παρά το γεγονός αυτό, «στο τέλος του ο αφηγητής εξακολουθεί να στερείται σχεδόν εντελώς προσωπικών γνωρισμάτων».