ΟΘΩΝΑΣ, Η ΜΟΝΑΡΧΙΑ - Δημήτρης Φωτιάδης

Σκληρόδετο/ Δερματόδετο βιβλίο.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Άριστη κατάσταση. Αμεταχείριστο. 
Βιβλίο ιστορίας.
ΟΘΩΝΑΣ
Η ΜΟΝΑΡΧΙΑ
Συγγραφέας: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ
Εκδόσεις: ΔΩΡΙΚΟΣ
Έτος εκδόσεως: 1975
Σελίδες: 376
Διαστάσεις: 24 Χ 17
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
Ναβαρίνο
Η ανεξαρτησία
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
Οι Βίτελσμπαχ
Η αντιβασιλεία
Η πρωτεύουσα
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
Η ενηλικίωση
Η Αμαλία
Από το κακό στο χειρότερο
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ
Ο Όθωνας πρωθυπουργός
Ο Καΐρης
Ο Αλέξανδρος Σούτσος
Κυβέρνηση Μαυροκορδάτου
ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ
Η τρίτη Σεπτεμβρίου
Η Εθνοσυνέλευση
Βιβλιογραφία
Παροράματα
---
Τούτο το βιβλίο δε γράφτηκε για ν' ανιστορήσει τη ζωή ενός βασιλιά, μα μιας εποχής. Αρχίζει με τη ναυμαχία του Ναβαρίνου και τελειώνει με την επανάσταση της Τρίτης του Σεπτέμβρη 1843, που κατάργησε τη μοναρχία.
Ακολουθεί ένα ακόμα βιβλίο, που έχει για τίτλο "ΟΘΩΝΑΣ - Η ΕΞΩΣΗ". Σ' αυτό ανιστορούμε το πώς ο Όθωνας καταπάτησε το Σύνταγμα κι οι Έλληνες τον διώξανε.
Κείνο που προσπάθησα είναι να ζωντανέψω το ψευτοεπαναστατικό δράμα του λαού μας. Αν το πέτυχα ή όχι εσύ, φίλε μου αναγνώστη, θα το κρίνεις. (Από το προλογικό σημείωμα του συγγραφέα)
 
Ο Δημήτρης Φωτιάδης (Σμύρνη 1898-Αθήνα, 23 Οκτωβρίου 1988) ήταν Έλληνας λογοτέχνης που ασχολήθηκε κυρίως με την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Οι γονείς του ήταν εύποροι (πατέρας του ήταν ο μεγαλοκτηματίας Αλέκος Φωτιάδης) και ο ίδιος κατετάγη ως εθελοντής στον ελληνικό στρατό κατά την διάρκεια του Μικρασιατικού Πολέμου. Με την Μικρασιατική καταστροφή κατέφυγε στην Αθήνα και έκανε την εμφάνισή του στα γράμματα με τα θεατρικά Μάνια Βιτρόβα και Το μαγεμένο βιολί το 1931, ενώ εργάστηκε και ως διευθυντής του περιοδικού Νεοελληνικά Γράμματα (1936-1941). Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έφυγε στο εξωτερικό και εργάστηκε ως ανταποκριτής στο Λονδίνο και τη Μέση Ανατολή. Ξαναγυρνώντας στην Ελλάδα εξορίσθηκε στην διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου στην Μακρόνησο, την Ικαρία και τον Άγιο Ευστράτιο, ενώ υπήρξε διευθυντής του περιοδικού Ελεύθερα Γράμματα (1945-48). Τα Ελεύθερα Γράμματα αποτέλεσαν πεδίο έκφρασης για πολλούς διανοουμένους της εποχής όπως η Φούλα Χατζιδάκη κ.ά.
Μετά την απελευθέρωσή του έγινε στέλεχος της ΕΔΑ. Μετά τον πόλεμο στράφηκε στην ιστοριογραφία, επικεντρώνοντας το έργο του κυρίως στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Τιμήθηκε με το Μετάλλιο της Εταιρείας Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Σορβόνης (1939) και το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορηματικής Βιογραφίας (1982, για το έργο του "Ενθυμήματα"). Από το 1974 ως το 1977 ήταν πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, ο πρώτος μεταδικτατορικά (είχε επιβληθεί λογοκρισία τα προηγούμενα χρόνια).