ΝΙΚΟΛΑΣ ΜΠΡΕΝΙΟΝ - Ρομαίν Ρολλάν (Βραβείο Νόμπελ)

Σκληρόδετο βιβλίο.
Ιδιωτική βιβλιοδεσία.
Χρυσοτυπίες στην ράχη.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Πολύ καλή κατάσταση.
Μυθιστόρημα.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΜΠΡΕΝΙΟΝ
Συγγραφέας: ΡΟΜΑΙΝ ΡΟΛΛΑΝ (Βραβείο Νόμπελ)
Μεταφραστής: ΚΟΣΜΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Εκδόσεις: ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗΣ
Έτος εκδόσεως: χ. χ. (δεκαετία 1950)
Σελίδες: 248
Διαστάσεις: 21 Χ 15
---
Ο Ρομαίν Ρολάν (1866 – 1944) ήταν Γάλλος συγγραφέας — μυθιστοριογράφος, δραματουργός, δοκιμιογράφος και ιστορικός της τέχνης, γνωστότερος για το πολύτομο μυθιστόρημά του "Ζαν Κριστόφ". Ο Ρολάν τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1915.
Ο Ρολάν έγινε καθηγητής της ιστορίας στο «Λύκειο Ερρίκος Δ΄», μετά στο «Λύκειο Λουδοβίκος ο Μέγας» και μέλος της Γαλλικής Σχολής της Ρώμης, και τέλος, ως πανεπιστημιακός, καθηγητής της Ιστορίας της Μουσικής στη Σορβόννη και της Ιστορίας στην Εκόλ Νορμάλ.
Ως νέος καθηγητής ήταν απαιτητικός αλλά συνεσταλμένος και δεν του άρεσε η διδασκαλία. Δεν αδιαφορούσε για τα νιάτα: οι Ζαν Κριστόφ, Ολιβιέ και οι φίλοι τους, οι ήρωες των μυθιστορημάτων του, είναι νεαροί. Αλλά με τους ανθρώπους στην πραγματική ζωή, νεαρούς και ώριμους, ο Ρολάν διατηρούσε μόνο απόμακρες σχέσεις. Πρώτα και κύρια ήταν ένας συγγραφέας. Μόλις διαπίστωσε πως η συγγραφή θα του εξασφάλιζε ένα έστω και μέτριο εισόδημα, παραιτήθηκε από το πανεπιστήμιο, το 1912.
Το 1921 ο Αυστριακός συγγραφέας και φίλος του Ρολάν Στέφαν Τσβάιχ έγραψε τη βιογραφία του Ρολάν με τον τίτλο "Ο άνδρας και τα έργα του". Ο Τσβάιχ θαύμαζε βαθιά τον Ρολάν, τον οποίο χαρακτήρισε κάποτε ως «την ηθική συνείδηση της Ευρώπης» κατά τα έτη των πολέμων και της αναταραχής στην ήπειρο.
Το 1928, μαζί με τον Ούγγρο διανοούμενο, φιλόσοφο και οπαδό και πειραματιστή της φυσικής ζωής Έντμουντ Σέκελυ, ο Ρολάν ίδρυσε τη «Διεθνή Βιογενική Εταιρεία» για την προαγωγή και την εξέλιξη των ιδεών τους σχετικά με την αλληλοολοκλήρωση του νου, του σώματος και του πνεύματος.
Ο Έρμαν Έσσε αφιέρωσε το μυθιστόρημά του Σιντάρτα στον Ρομαίν Ρολάν, τον «αγαπητό μου φίλο».
Το 1923 άρχισε μια αλληλογραφία του Ρολάν με τον πατέρα της ψυχανάλυσης Σίγκμουντ Φρόιντ, στην οποία διακρίνεται ο αμοιβαίος θαυμασμός του ενός για τον άλλο (ο Φρόιντ γράφει σε ένα γράμμα προς τον Ρολάν: «Το ότι μου επιτράπηκε να ανταλλάξω χαιρετισμούς με εσάς θα παραμείνει μια ευχάριστη ανάμνηση ως το τέλος της ζωής μου»). Μέσα από αυτή την αλληλογραφία ο Φρόιντ γνώρισε την έννοια του «ωκεανικού αισθήματος» που είχε αναπτύξει ο Ρολάν μέσα από τη μελέτη του ανατολικού μυστικισμού. Ο Φρόιντ άρχισε το επόμενο βιβλίο του, το "Ο πολιτισμός και οι δυσαρεστημένοι του" (1929) με μια συζήτηση γύρω από τη φύση αυτού του αισθήματος, το οποίο αναφέρει πως είχε σημειώσει από έναν ανώνυμο «φίλο». Αυτός ο φίλος ήταν ο Ρολάν, ο οποίος παρέμεινε μία σημαντική επίδραση πάνω στο έργο του πατέρα της ψυχανάλυσης, συνεχίζοντας την αλληλογραφία μαζί του μέχρι τον θάνατο του Φρόιντ το 1939.
 
Από τον πρόλογο του Ρομαίν Ρολάν:
Είχε τελειώσει η εκτύπωση αυτού του βιβλίου κι ήταν έτοιμο να κυκλοφορήσει πριν από τον πόλεμο. Δεν άλλαξα τίποτ από το περιεχόμενό του. Η αιματηρή εποποιΐα, που οι απόγονοι του Νικόλα Μπρενιόν ήταν οι ήρωες και τα θύματά της, ανάλαβε ν αποδείξει στον κόσμο πως «ο ανθρωπάκος ζει ακόμα».
Κι οι δοξασμένοι και τσακισμένοι λαοί της Ευρώπης, τρίβοντας τα πονεμένα πλευρά, θα βρούνε, νομίζω, κάποια ευθυκρισία στις σκέψεις που κάνει ένα «πρόβατο του τόπου μας, μεταξύ λύκου και τσομπάνη».
Νοέμβρης 1918