Κ. ΟΡΑΤΙΟΥ ΦΛΑΚΚΟΥ ΕΙΚΟΣΙΝ ΕΚΛΕΚΤΑΙ ΩΔΑΙ (1916) - Υπό Γεωργίου Κ. Γρατσιάτου

Σκληρόδετο βιβλίο.
Ιδιωτική βιβλιοδεσία.
Δερμάτινη ράχη.
Εξώφυλλα με ταπετσαρίες εποχής.
Περιέχει τα αυθεντικά εξώφυλλα της έκδοσης.
Α' έκδοση.
Γλώσσες καθαρεύουσα ελληνική και λατινική.
Πολύ καλή κατάσταση. Εσωτερικό άθικτο.
Σχολικό εγχειρίδιο εκμάθησης λατινικών.
ΕΙΚΟΣΙΝ ΕΚΛΕΚΤΑΙ ΩΔΑΙ
ΠΡΟΣ ΧΡΗΣΙΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ
Συγγραφέας: Κ. ΟΡΑΤΙΟΣ ΦΛΑΚΚΟΣ
Εκδοθείσαι και ερμηνευθείσαι: ΥΠΟ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Κ. ΓΡΑΤΣΙΑΤΟΥ
Εκδόσεις: ΕΚΔΟΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΣ - ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ "ΕΣΤΙΑΣ"
Τόπος εκδόσεως: ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
Έτος εκδόσεως: 1916
Σελίδες: 112
Διαστάσεις: 19,5 Χ 15
ΠΙΝΑΞ ΤΩΝ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ:
ΚΕΙΜΕΝΟΝ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΕΞΗΓΗΤΙΚΟΝ ΥΠΟΜΝΗΜΑ
ΜΕΤΡΙΚΟΝ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΕΡΜΗΝΕΥΟΜΕΝΩΝ ΩΔΩΝ
Α'. ΩΔΑΙ ΕΙΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΟΡΑΤΙΟΥ Ή ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΑΝΔΡΑΣ
Β'. ΩΔΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑΙ
Γ'. ΩΔΑΙ ΕΙΣ ΘΕΟΥΣ
Δ'. ΩΔΑΙ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΑΙ ΕΙΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΟΥ
Ε'. ΩΔΑΙ ΥΜΝΟΥΣΑΙ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑΝ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΟΥ
---
Ο Κόιντος Οράτιος Φλάκκος (65 π.Χ. - 8 π.Χ.), γνωστότερος απλώς ως Οράτιος, ήταν ο κορυφαίος Ρωμαίος λυρικός ποιητής κατά την εποχή του Οκταβιανού Αύγουστου. Για πολλούς είναι ένας από τους δύο μεγαλύτερους Λατίνους ποιητές όλων των εποχών μαζί με τον Βιργίλιο.
Γεννήθηκε στη Βενόζα, μία κωμόπολη στα σύνορα Απουλίας και Λουκανίας, ως γιος απελεύθερου γεννημένος ο ίδιος ελεύθερος. Ο πατέρας του εργαζόταν ως μεσάζοντας σε δημοπρασίες. Παρότι ο ποιητής παρουσιάζει τον εαυτό του ως «πτωχόν και τίμιον» αγρότη (macro pauper agello, «Σάτιρες» 1.6.71), η ασχολία του πατέρα του ήταν επικερδής για τους πρώην σκλάβους: ο πατέρας του μπόρεσε να ξοδέψει αρκετά χρήματα για την εκπαίδευση του γιου του, συνοδεύοντάς τον αρχικώς στη Ρώμη για τη στοιχειώδη μόρφωση και στέλνοντάς τον κατόπιν στην Αθήνα να μελετήσει Ελληνικά και Φιλοσοφία. Ο Οράτιος αργότερα εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του ως εξής:
«Αν ο χαρακτήρας μου βαρύνεται με λίγα μικρά ελαττώματα, κατά τα άλλα είναι τίμιος και ηθικός. Αν λίγους μόνο διάσπαρτους λεκέδες μπορείτε να δείξετε σε μια κατά τ´άλλα αγνή επιφάνεια, αν κανείς δε μπορεί να με κατηγορήσει για φιλοχρηματία, ή λαγνεία, ή ασωτίες, αν ζω ζωή ενάρετη, αμόλυντη από ακαθαρσίες (συγχωρείστε μου προς στιγμή τον αυτοέπαινό μου),κι αν είμαι ένας καλός φίλος για τους φίλους μου, στον πατέρα μου οφείλονται όλα αυτά... ... Αξίζει από μένα ευγνωμοσύνη και αίνο. Ποτέ δε θα μπορούσα να ντρέπομαι για ένα τέτοιο πατέρα, ούτε και νιώθω ανάγκη καμιά ν' απολογηθώ, σαν πολλούς άλλους, επειδή είμαι γιος απελεύθερου».
(«Σάτιρες» 1.6.65-92)
Μετά τη δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα, ο Οράτιος πήγε στο στρατό, υπό τις διαταγές του στρατηγού Βρούτου. Πόλεμησε ως αξιωματικός (tribunus militum) στη Μάχη των Φιλίππων. Αργότερα ισχυρίσθηκε ότι σώθηκε πετώντας την ασπίδα του και φεύγοντας. Επειδή κηρύχθηκε αμνηστία για όσους είχαν πολεμήσει κατά του Οκταβιανού Αυγούστου, ο Οράτιος επέστρεψε στην Ιταλία, όπου όμως ανακάλυψε ότι η ακίνητη περιουσία του είχε δημευθεί και (μάλλον) ότι ο πατέρας του είχε πεθάνει. Είχε πάντως τα χρήματα για να αγοράσει μία μόνιμη θέση εργασίας ως scriba quaestorius, ένα αξίωμα του Θησαυροφυλακίου, που του επέτρεψε να ζήσει άνετα και να επιδοθεί στην ποιητική του τέχνη. Αργότερα κατόρθωσε να εισέλθει σε ένα λογοτεχνικό κύκλο που περιελάμβανε τους Βιργίλιο και Ρούφο. Εκείνοι τον γνώρισαν στον Μαικήνα, φίλο και έμπιστο του Αυγούστου, που έγινε ο προστάτης του και δώρισε στον Οράτιο ένα αγρόκτημα με έπαυλη κοντά στο Tibur (το σημερινό Τίβολι). Μη έχοντας κληρονόμους, ο Οράτιος το άφησε πεθαίνοντας στον αυτοκράτορα Αύγουστο. Το αγρόκτημα διατηρείται και σήμερα ως τόπος προσκυνήματος για τους φίλους του έργου του.