ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ - Γιάνης Κορδάτος

Σκληρόδετο / Δερματόδετο βιβλίο.
Χρυσοτυπίες στο εξώφυλλο και στην ράχη.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Άριστη κατάσταση.
Βιβλίο ιστορίας.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
ΜΕ ΒΑΣΗ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΑΡΧΕΙΑ
Συγγραφέας: Γιάνης Κορδάτος
Εκδόσεις: ΜΠΟΥΚΟΥΜΑΝΗ
Έτος εκδόσεως: 1972
Αριθμός σελίδων: 346
Διαστάσεις: 21x14
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
Πρόλογος
Εισαγωγή
Οι πρώτες οργανωτικές προσπάθειες του ελληνικού προλεταριάτου
Το ξύπνημα (οι πρώτες απεργίες)
Οι πρόδρομοι
Η σοσιαλιστική προπαγάνδα (Πλ. Δρακούλης - Στ. Καλλέργης)
Οι αναρχικοί (1894 - 1899)
Ο Στ. Καλλέργης συνεχίζει τη δράση του (1896 - 1902)
Μαρίνος Αντύπας
Οι κοινωνιολόγοι
Ο Γ. Σκληρός και η "Σοσιαλιστική Δημοτικιστική Ένωση"
Το Εργατικό Κέντρο Βόλου
Σύνδεσμος των Εργατικών τάξεων της Ελλάδος
Το Σοσιαλιστικό Κέντρο της Αθήνας
Ο σοσιαλισμός στην Τουρκία και στην Αίγυπτο
Το Εργατικό Κέντρο της Αθήνας
Οι μεγάλες απεργίες στα χρόνια 1908 - 1918
Η εργατική νομοθεσία
Η Φεντερασιόν της Θεσσαλονίκης
Σχέσεις Φεντερασιόν και Σοσιαλιστικών Κέντρων της Παλιάς Ελλάδας
Προσπάθειες για τη συγκρότηση ενός κεντρικού συνδικαλιστικού οργάνου
Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος και οι Έλληνες σοσιαλιστές
Το Εργατικό Κέντρο της Θεσσαλονίκης
Η Σοσιαλιστική Συνδιάσκεψη του Λονδίνου
Η επίδραση της Ρωσικής Επανάστασης και του διεθνούς Σοσιαλισμού
Δυο ιστορικές συνδιασκέψεις
Το πρώτο Πανελλαδικό Εργατικό Συνέδριο και η ίδρυση της Γενικής Συνομοσπονδίας
Το Πρώτο Πανελλαδικό Σοσιαλιστικό Συνέδριο
Η επίδραση του εργατικού κινήματος στη νεοελληνική διανόηση
Σοσιαλιστική και αναρχική βιβλιογραφία
---
Το 1931 τύπωσα σε δύο τεύχη την "Ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος" που την έγραψα με βάση τα αρχεία που είχαν την καλωσύνη να θέσουν στη διάθεσή μου ο Πλάτων Δρακούλης, ο Δημ. Καραμπίλιας, ο Π. Ευμορφόπουλος, ο Δ. Σαράτσης και άλλοι. Η μελέτη μου εκείνη εξαντλήθηκε. Από τη μεγάλη ζήτησή της όμως βγαίνει το συμπέρασμα πως είναι ανάγκη να ξανατυπωθεί.
Στο αναμεταξύ συγκέντρωσα και άλλο αρχειακό υλικό, κι έτσι το ιστορικό μέρος πλουτίστηκε με αξιόλογες πληροφορίες, που συμπληρώνουν πολλά κενά της ιστορίας του ελληνικού εργατικού κινήματος στο πρώτο ξεκίνημά του.
Όπως σ' όλο τον κόσμο, από τον περασμένο αιώνα, η εργατική τάξη άρχισε να παίζει σπουδαίο ρόλο στην πολιτικοκοινωνική ζωή κάθε χώρας, έτσι και στην Ελλάδα οι εργάτες σιγά - σιγά αποχτήσανε συνείδηση κι άρχισαν να διεκδικούνε τα δικαιώματά τους.
Αλλού οι αντικειμενικές συνθήκες φέρανε την εργατική τάξη πολύ γρήγορα στο προσκήνιο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Σε μερικές μάλιστα χώρες το προλεταριάτο, σε στενή συμμαχία με τους φτωχοαγρότες, πήρε την εξουσία και παίζει ρόλο πρωταγωνιστή στα παγκόσμια ζητήματα.
Στη χώρα μας, που με πολύ αργητό ρυθμό διαλύθηκαν οι παλιές γεωργοοικονομικές συνθήκες και παράλληλα άργησαν ν' αναπτυχθούν νέες παραγωγικές δυνάμεις, το προλεταριάτο μας, στην ανοδική του πορεία, πέρασε από διάφορα στάδια, ώσπου ν' αποχτήσει ξεκαθαρισμένη αντίληψη της ιστορικής του αποστολής.
Ως το 1910 βρισκόταν ακόμα στη νηπιακή του περίοδο. Από το 1910 ως το 1918 στην εφηβική του και απεκεί και πέρα ανδρώθηκε κι άρχισε να παίζει τον ιστορικό του ρόλο. (Γ. Γ. Κ., από τον πρόλογο της έκδοσης)
 
Ο Γιάνης Κορδάτος (Ζαγορά Πηλίου, 1 Φεβρουαρίου 1891 – Αθήνα, 29 Απριλίου 1961) ήταν Έλληνας κοινωνιολόγος, ιστορικός, πολιτικός και νομικός, οπαδός του μαρξισμού. Παρότι αυτοδίδακτος ιστορικός, υπήρξε πολυγραφότατος μελετητής της ελληνικής ιστορίας από την αρχαιότητα έως τη σύγχρονη εποχή.
Από τα νεανικά του χρόνια αρθρογραφούσε σε διάφορα έντυπα. Αρχικά σε φύλλα του Βόλου και αργότερα σε δημοτικιστικά περιοδικά, όπως Ο Νουμάς και τα Γράμματα της Αλεξάνδρειας. Την περίοδο έως το 1925 δημοσίευσε πάρα πολλά άρθρα στα κομματικά έντυπα του ΣΕΚΕ/ΚΚΕ. Πολλά από τα κείμενα της περιόδου που ήταν ενταγμένος στο κόμμα ήταν μελέτες γύρω από το αγροτικό ζήτημα, καθόσον είχε αναδειχτεί στον "υπ' αριθμ[όν] 1 αγροτιστή μέσα στο Σοσιαλεργατικό Κόμμα". Επηρεασμένος από καιρό από το βιβλίο του Γεωργίου Σκληρού Το κοινωνικόν μας ζήτημα (1907) και έχοντας ήδη στραφεί στη μελέτη της νεοελληνικής ιστορίας, ο Κορδάτος κυκλοφόρησε το 1924 το βιβλίο Η κοινωνική σημασία της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821. Ήταν ένα από τα πρώτα δείγματα του ιστορικού υλισμού και της μαρξιστικής ιστοριογραφίας στην Ελλάδα, προκαλώντας ποικίλες και έντονες αντιδράσεις.
Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό πολιτική επιδόθηκε σχεδόν αποκλειστικά στην ιστορική και κοινωνιολογική έρευνα, εκδίδοντας πλήθος από αυτοτελείς μελέτες και δημοσιεύοντας πολλά άρθρα, σχόλια και βιβλιοκρισίες. Ως αρθρογράφος, την περίοδο του Μεσοπολέμου, συνεργάστηκε κυρίως με αριστερά λογοτεχνικά και πολιτιστικά περιοδικά, όπως η Αναγέννηση του Γληνού, ο αλεξανδρινός Ερμής, η Νέα Επιθεώρηση του Αιμιλίου Χουρμούζιου και οι Πρωτοπόροι (αργότερα Νέοι Πρωτοπόροι) του Πέτρου Πικρού, ενώ κείμενά του εμφανίζονταν τακτικά στη Νέα Εστία και στο Αρχείον Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του καθηγητή Δημητρίου Καλιτσουνάκη. Μετά τον πόλεμο αρθρογράφησε σε εφημερίδες της αριστεράς και του κέντρου. Παράλληλα, υπήρξε συνεργάτης πολλών εγκυκλοπαιδειών, όπως λ.χ του "Πυρσού".
Στη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά η συγγραφική παρουσία του είχε μειωθεί. Την περίοδο εκείνη τα πνευματικά ενδιαφέροντά του στράφηκαν αφενός στις νομικές έρευνες και, αφετέρου, στη μελέτη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, επιλογές που έγιναν λαμβάνοντας υπόψιν το αυστηρό κλίμα λογοκρισίας της εποχής. Σε αυτό το πλαίσιο, το 1937-38 ο Κορδάτος δημοσίευσε νομικά δοκίμια σε καθιερωμένα περιοδικά του χώρου, κατόπιν εξέδωσε το μοναδικό νομικό, επιστημονικό βιβλίο του και το 1939 ανέλαβε διευθυντής της σειράς "Βιβλιοθήκη Αρχαίων Ελληνών Πεζογράφων και Ποιητών", που κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Ιω. & Π. Ζαχαρόπουλου.
Αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην υλοποίηση του "μεγαλόπνευστου", όπως χαρακτηρίστηκε, σχεδίου του να ολοκληρώσει μια σύνθεση της ιστορίας του ελλαδικού χώρου από τα προϊστορικά χρόνια έως το 1924.
Ομάδα διανοουμένων φίλων του συνέστησε μετά θάνατον το σύλλογο "Οι Φίλοι του Γιάνη Κορδάτου" και το συνδεδεμένο με αυτόν "Ιστορικό-Φιλολογικό Ινστιτούτο Γιάνης Κορδάτος". Το τελευταίο είχε πρόεδρο τον καθηγητή Γιάννη Ιμβριώτη και σκοπό την προβολή του έργου του εκλιπόντος. Με την επιβολή της δικτατορίας του 1967 οι φορείς αυτοί διέκοψαν οριστικά τη λειτουργία τους.
Σήμερα, στην γενέτειρά του Ζαγορά Πηλίου λειτουργεί πολιτιστικός σύλλογος που φέρει το όνομά του, ενώ το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας τον τίμησε δίνοντας το όνομά του σε κεντρικό αμφιθέατρο του κτηρίου Παπαστράτου στο Βόλο. Επιπλέον, στο Δήμο Καλλιθέας υπάρχει και δρα το Πολιτιστικό Κέντρο "Γιάννης Κορδάτος".