ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ 324-1453 - V. V. Vasiliev

Σκληρόδετο βιβλίο.
Χρυσοτυπίες στο εξώφυλλο και στην ράχη.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Περιέχει χάρτες.
Άριστη κατάσταση. Αμεταχείριστο.
Βιβλίο ιστορίας.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ 324-1453
Συγγραφέας: V. V. Vasiliev
Εκδόσεις: ΜΠΕΡΓΚΑΔΗ
Έτος εκδόσεως: 1954
Σελίδες: 1117
Διαστάσεις: 21x14
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
1 Η ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
2 Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟ
3 Ο ΜΕΓΑΣ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΕΣΟΙ ΔΙΑΔΟΧΟΙ ΤΟΥ
4 Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ( 610- 717) ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
5 Η ΕΙΚΟΝΟΚΛΑΣΤΙΚΗ ΕΠΟΧΗ (717- 867)
6 Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ (867- 1081)
7 ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΕΣ. ΟΙ ΚΟΜΝΗΝΟΙ ΚΑΙ Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
8 Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ (1204- 1261)
9 Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΩΝ
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ
ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ Η ΙΤΑΛΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
---
Ο Αλεξάντρ Αλεξάντροβιτς Βασίλιεφ (4 Οκτωβρίου 1867 - 30 Μαΐου 1953) θεωρούνταν η υπέρτατη αυθεντία σχετικά με την βυζαντινή ιστορία και πολιτισμό στα μέσα του 20ού αιώνα. Το έργο του Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (History of the Byzantine Empire, 2 τόμοι, 1928) παραμένει μία από τους λίγες συνόψεις ολόκληρης της βυζαντινής ιστορίας, στο ίδιο επίπεδο με αυτές του Έντουαρντ Γκίμπον και Fyodor Uspensky.
Ο Βασίλιεφ γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη. Σπούδασε κοντά σε έναν από τους πρώτους εξειδικευμένους βυζαντινολόγους, τον Βασίλι Βασιλιέφσκι, στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης και αργότερα δίδαξε την αραβική γλώσσα. Μεταξύ 1897 και 1900 συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι. Το 1902 συνόδευσε τον Νικόλαο Μαρ στο ταξίδι του στη Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Πανεπιστήμιο του Τάρτου (1904-12), ο Βασίλιεφ συνέταξε και δημοσίευσε μια περίφημη μονογραφία, το Βυζάντιο και τους Άραβες (1907). Εργάστηκε επίσης στο Ρωσικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο που ιδρύθηκε από τον Fyodor Uspensky στην Κωνσταντινούπολη. Το 1912 μετακόμισε στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης ως καθηγητής. Εκλέχτηκε στη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών το 1919.
Το 1925, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο Παρίσι, ο Βασίλιεφ πείστηκε από τον Μίκαελ Ροστόφτσεφ να μεταναστεύσει στη Δύση. Ο Ροστόφτσεφ ήταν μάλιστα αυτός που του εξασφάλισε μια θέση στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν στο Μάντισον. Αρκετές δεκαετίες αργότερα, ο Βασιλίεφ μετακόμισε στο Dumbarton Oaks. Προς το τέλος της ζωής του εξελέγη Πρόεδρος του Ινστιτούτου Nikodim Kondakov στην Πράγα και της Διεθνούς Ένωσης Βυζαντινών Σπουδών.