ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΞΥΓΓΡΑΦΗ - THUCYDIDIS DE BELLO PELOPONNESIACO (1884)

Σκληρόδετο βιβλίο.
Ιδιωτική βιβλιοδεσία εποχής.
Δερμάτινη ράχη με χρυσοτυπία και ακμές.
Εξώφυλλα με επένδυση κροκό.
Δύο τόμοι δεμένοι σε ένα βιβλίο (Ολοκληρωμένο έργο). 
Γλώσσα αρχαία ελληνική. Προμετωπίδα και πρόλογος στα λατινικά.
Καλή κατάσταση.
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΞΥΓΓΡΑΦΗ
ΟΚΤΩ ΒΙΒΛΙΑ
ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ: 1 - 4
ΤΟΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ: 5 - 8
Συγγραφέας: ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ
Επιμέλεια: GODOFREDUS BOEHME
Εκδόσεις: AEDIBUS B. G. TEUBNERI
Τόπος εκδόσεως: ΛΕΙΨΙΑ
Έτος εκδόσεως: 1884
Σελίδες: xxxii + 322 + xxx +312
Διαστάσεις: 18 Χ 12,5 Χ 3
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
PRAEFATIO
ADNOTATIO CRITICA
ΜΑΡΚΕΛΛΙΝΟΥ ΒΙΟΣ ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ (Αρχαία ελληνικά)
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΞΥΓΓΡΑΦΗΣ Α'
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΞΥΓΓΡΑΦΗΣ Β'
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΞΥΓΓΡΑΦΗΣ Γ'
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΞΥΓΓΡΑΦΗΣ Δ'
ΤΟΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ
ADNOTATIO CRITICA
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΞΥΓΓΡΑΦΗΣ Ε'
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΞΥΓΓΡΑΦΗΣ ΣΤ'
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΞΥΓΓΡΑΦΗΣ Ζ'
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΞΥΓΓΡΑΦΗΣ Η'
INDEX RERUM
---
Ο Θουκυδίδης του Ολόρου ο Αλιμούσιος (περ. 460 π.Χ. - περ. 399 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας ιστορικός, γνωστός για τη συγγραφή της Ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου. Πρόκειται για ένα κλασικό ιστορικό έργο, το πρώτο στο είδος του, που αφηγείται με τεκμηριωμένο τρόπο τα γεγονότα του Πελοποννησιακού Πολέμου (431 - 404 π.Χ.), μεταξύ της Αθήνας και της Σπάρτης. Ο Θουκυδίδης έζησε ως το τέλος του πολέμου, όπως λέει ο ίδιος στο Ε 26 της Ιστορίας, αλλά δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη συγγραφή του έργου. Συγκεκριμένα πρόλαβε να γράψει γεγονότα εως το 411 π.Χ.
Το έργο του άσκησε μεγάλη επιρροή σε ιστορικούς και μελετάται ως σήμερα από πολιτικούς επιστήμονες, καθώς θεωρείται ο πατέρας του πολιτικού ρεαλισμού ως προσέγγιση στη μελέτη των διεθνών σχέσεων.
Ο Θουκυδίδης δεν έδωσε τίτλο στο έργο αυτό, ούτε το διαίρεσε σε βιβλία. Η διαίρεσή του σε οκτώ βιβλία και ο τίτλος Θουκυδίδου Ιστορίαι ή Συγγραφή οφείλεται στους αρχαίους γραμματικούς.
Στο Α΄ βιβλίο, μετά το προοίμιο, ακολουθεί η λεγόμενη αρχαιολογία, η οποία αποτελεί σύγκριση μεταξύ του Πελοποννησιακό πολέμου και των προηγουμένων γεγονότων της ελληνικής ιστορίας. Κατόπιν, ύστερα από ορισμένες μεθοδολογικές εκτιμήσεις, ερευνώνται οι άμεσες αιτίες του πολέμου, με μια αναδρομή στις πρώτες αρχές και στη εξέλιξη της αθηναϊκής ηγεμονίας.
Το Β΄ βιβλίο ξεκινά την εξιστόρηση του πολέμου, την οποία συνεχίζει με χρονολογική σειρά, διαιρώντας κάθε χρόνο σε καλοκαίρι και χειμώνα. Σημαντικότερα μέρη του είναι εκείνα που αναφέρονται στις δύο επιδρομές των Λακεδαιμονίων στη Αττική και στον Επιτάφιο που εκφώνησε ο Περικλής για τους νεκρούς του πρώτου έτους του πολέμου με τον οποίο ο ιστορικός εξιδανικεύει την πόλη των Αθηνών, και στο φοβερό λοιμό των Αθηνών.
Στο Γ΄ βιβλίο εκτίθενται οι ωμότητες των τριών επόμενων χρόνων και παρεμβάλλονται οι δημηγορίες του Κλέωνα και του συνετού Διόδοτου για την αποστασία και την τιμωρία των Μυτιληναίων. Σημαντική επίσης είναι η περιγραφή της παθολογίας του εμφυλίου πολέμου με αφορμή κάποια γεγονότα στην Κέρκυρα (Γ 82-83).
Στο Δ΄ βιβλίο (7ο, 8ο και 9ο έτος του πολέμου) ο Θουκυδίδης πραγματεύεται την κατάληψη της Πύλου από τους Αθηναίους και τις επιχειρήσεις του Λακεδαιμονίου στρατηγού Βρασίδα στη Χαλκιδική.
Σημαντικό μέρος του Ε΄ βιβλίου αναφέρεται στην επιχείρηση των Αθηναίων κατά της Μήλου, όπου δίνεται ανάγλυφη παράσταση της επεκτατικής πολιτικής της Αθήνας.
Στα βιβλία ΣΤ΄και Ζ΄εξιστορεί την εκστρατεία στη Σικελία των Αθηναίων (415-413).
Τέλος, στο Η΄βιβλίο περιλαμβάνει τα πρώτα χρόνια του Δεκελεικού πολέμου, την παρέμβαση των Περσών στις ελληνικές υποθέσεις και την αποστασία πολλών συμμάχων από τους Αθηναίους.