ΕΚΔΡΟΜΕΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΔΙΑ (ΣΕΙΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ) - Άλκης Θρύλος
Χαρτόδετο βιβλίο.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Πολύ καλή κατάσταση. Αμεταχείριστο.
Ταξιδιωτική λογοτεχνία.
ΕΚΔΡΟΜΕΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΔΙΑ (ΣΕΙΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ)
Ταξίδια σε ξένες χώρες
Συγγραφέας: Άλκης Θρύλος
Εκδότης: ΔΙΦΡΟΣ
Έτος εκδόσεως: 1963
Σελίδες: 256
Διαστάσεις: 21 Χ 15
---
Η Ελένη Ουράνη - το γένος Νεγρεπόντη (1896 - 8 Δεκεμβρίου 1971) ήταν κριτικός λογοτεχνίας και θεάτρου και συγγραφέας. Έγινε γνωστή με το ψευδώνυμο Άλκης Θρύλος.
Γεννήθηκε το 1896 στην Αθήνα και ήταν γόνος πλούσιας οικογένειας. Πατέρας της ήταν ο Μιλτιάδης Νεγρεπόντης, οικονομολόγος, πρωτοπόρος του προσκοπισμού στην Ελλάδα και υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου, και μητέρα της η Μαρία Νεγροπόντη, δημιουργός του σώματος της Σχολής Αδελφών και Εθελοντριών Αδελφών Νοσοκόμων. Ήρθε σε πρώτο γάμο με τον Πολύβιο Κορύλλο, καθηγητή Χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και περί το 1930 σε δεύτερο γάμο με τον ποιητή και λογοτέχνη Κώστα Ουράνη. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και την κριτική καλλιεργώντας έτσι την κλίση της στα γράμματα και στην κριτική σκέψη. Εμφανίστηκε το 1915 στο Νουμά, «Βωμός» και Πυρσός» και στην εφημερίδα «Ακρόπολις», δείχνοντας άμεσα τις κατοπινές τάσεις της στην κριτική, την ποίηση και το θεατρικό λόγο. Παράλληλα δημοσιεύει δύο μονόπρακτα, «Ο χορός του βοριά» και «Η ομορφιά που σκοτώνει», ποιήματα, καθώς και τα πρώτα κριτικά κείμενα. Το 1920 γίνεται μέλος του Συνδέσμου Ελληνίδων υπέρ των Δικαιωμάτων της Γυναικός, ενώ παράλληλα επιδίδεται στην αρθρογραφία με θέμα το φεμινισμό. Το 1924 δημοσιεύει δύο κριτικές προσεγγίσεις για τον Διονύσιο Σολωμό και τον Κωστή Παλαμά. Από το 1927 και μετά, συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά και εφημερίδες, ανάμεσα σε αυτά την Νέα Εστία όπου είχε τη στήλη της θεατρικής κριτικής, το Νουμά και την Ακρόπολη, στα οποία δημοσίευε κριτικές μελέτες για Έλληνες λογοτέχνες και θεατρικές παραστάσεις. Έγραψε επίσης πολλά κείμενα ταξιδιωτικών εντυπώσεων με έντονα λυρικά χαρακτηριστικά. Ήταν υποστηρίκτρια του δημοτικισμού και του φεμινισμού. Έγραψε άρθρα για φεμινιστικά ζητήματα και διετέλεσε μέλος του Συνδέσμου Ελληνίδων υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών στα τέλη της δεκαετίας του 1910 και στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Τα έργα της διακρίνονται για την πρωτοτυπία και το ρεαλισμό των απόψεών της. Ως κριτικός θεάτρου διακρίθηκε για την ειλικρίνεια και την πνευματική της καλλιέργεια στην οποία είναι έντονη ή επίδραση της γαλλικής κουλτούρας, αλλά και για έναν έντονο υποκειμενισμό, υποκινούμενο από τις στιγμιαίες συγκινήσεις και τις συναισθηματικές της καταστάσεις. Το 1950 συμμετέχει ως ιδρυτικό μέλος της Ομάδας των Δώδεκα (1950-1967), η οποία αποσκοπούσε στη θέσπιση έγκριτων λογοτεχνικών βραβείων, κατ’ αρχάς για την πεζογραφία και ακολούθως για άλλα λογοτεχνικά είδη, καθώς και της Ένωσης Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών και μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Εθνικού Θεάτρου και των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας. Το 1963 θεσμοθετεί, στο πλαίσιο της «Ομάδας των Δώδεκα», το Βραβείο «Μαρία Νεγρεπόντη» εις μνήμην της μητέρας της. Το 1963, όταν με το Βασιλικό Διάταγμα 105/1963 συστάθηκε το ίδρυμα Ταινιοθήκη της Ελλάδος, ήταν από τα ιδρυτικά μέλη, μαζί με τους Αγλαΐα Μητροπούλου, Μόνα Μητροπούλου, Άγγελο Προκοπίου, Στράτη Μυριβήλη, Ηλία Βενέζη, Ειρήνη Καλκάνη, Μιχάλη Κακογιάννη, Ελένη Βλάχου, Νίκο Κούνδουρο, Σπύρο Σκούρα, Γρηγόρη Γρηγορίου, Γιώργο Ζερβό, Βίκτωρα Μιχαηλίδη και άλλους. Το 1968 της απονεμήθηκε το κρατικό βραβείο ταξιδιωτικών εντυπώσεων. Το 1969 αναγορεύεται μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1971 έγινε η πρώτη Ελληνίδα που εκλέχτηκε ακαδημαϊκός. Η Ελένη Ουράνη, προς τιμήν της ίδιας, αλλά και του συζύγου της, κληροδότησε τη μεγάλη περιουσία της στο ίδρυμα, με στόχο την ευρύτερη καλλιέργεια της πνευματικής ζωής του Ελληνισμού. Το 1970 η Ακαδημία Αθηνών με το κληροδότημα της Ελένης Ουράνη, ίδρυσε το Ινστιτούτο ή Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη αλλά και το ομώνυμο βραβείο, με απώτερο σκοπό τη χρηματική ενίσχυση της λογοτεχνίας μέσω αυτού. Το Ίδρυμα Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών αναλαμβάνει χορηγίες στο χώρο του πολιτισμού, βραβεύσεις συγγραφέων, υποτροφίες σπουδαστών αλλά και έδρες νεοελληνικών σπουδών στο εξωτερικό. Η Ελένη Ουράνη πέθανε στις 8 Δεκεμβρίου 1971.
