ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (ΤΟΜΟΣ Α')

Μαλακό ιλουστρασιόν εξώφυλλο.
Καθαρεύουσα γλώσσα.
Πολύ καλή κατάσταση. Ελάχιστες υπογραμμίσεις με μολύβι.
Βιβλίο θεολογικού περιεχομένου.
ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (ΤΟΜΟΣ Α')
Συγγραφέας: ΙΩΑΝΝΗΣ Σ. ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ
Εκδότης: ΠΟΥΡΝΑΡΑΣ 
Χρονολογία Έκδοσης: 1999
Αριθμός σελίδων: 360
Διαστάσεις: 24x17
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
- Αι προϋποθέσεις των δογμάτων των οικουμενικών και τοπικών συνόδων
- Εισαγωγικά
- Θεολογική μέθοδος γενικώς
- Τα ιστορικά όρια της ορθοδόξου δογματικής και συμβολικής θεολογίας
- Τα ιστορικά πλαίσια της διακρινομένης από την Φραγκολατινικήν Παράδοσιν Λατινικής και Ελληνικής Πατερικής Θεολογίας
- Περί θεολογικής μεθόδου εν τοις πλαισίοις του σχίσματος των Φραγκολατίνων
- Περί θεολογικής μεθόδου ειδικώτερον
- Το κριτήριον της θεολογικής μεθόδου
- Εξ απόψεως των πατέρων
- Εξ απόψεως άλλων παραδόσεων
- Η αποκάλυψις, η ιερά παράδοσις, η αγία γραφή και το αλάθητον
- Ο κανών της αγίας γραφής, η ερμηνευτική και η γλώσσα αυτής
- Η περί αγίας τριάδος διδασκαλία, ήτοι η διδασκαλία των οικουμενικών συνόδων Α, Β, και Η'
- Εισαγωγικά
- Η παλαιά διαθήκη ως βάσις της καινής
- Η βασιλεία του Θεού
- Το δόγμα και η διατύπωσις αυτού
- Η ερμηνευτική της αγίας γραφής και η διατύπωσις του δόγματος
- Οι Ιουδαίοι και σύγχρονοι ετερόδοξοι ερμηνευταί
- Οι γνωστικοί και οι μοναρχιανοί
- Ορθόδοξοι και αιρετικαί αντιδράσεις κατά των Μοναρχιανών
- Το δόγμα και η διατύπωσις αυτού
- Συμφωνίαι και διαφωνίαι ορθοδόξων και καταδικασθέντων αιρετικών
- Οι υπό της Α' οικουμενικής συνόδου καταδικασθέντες Αρειανοί και τα εκ της κατ' αυτών διαμάχης δογματικά αξιώματα
- Οι υπό της Β' οικουμενικής συνόδου καταδικασθέντες Ευνομιανοί και Πνευματομάχοι και τα εκ της κατ' αυτών διαμάχης δογματικά αξιώματα
- Οι Ευνομιανοί
- Μέγας Βασίλειος και Γρηγόριος Νύσσης κατά Ευνομίου και τα κοινά και ακοινώνητα της αγίας τριάδος
- Οι Πνευματομάχοι
- Η υπό της Β' οικουμενικής συνόδου αποτελείωσις της διατυπώσεως του δόγματος
- Η υπό της Η' οικουμενικής συνόδου καταδίκη της περί εκπορεύσεως του αγίου πνεύματος αιρέσεως των Φραγκολατίνων
- Ο Αυγουστίνος και αι περί αγίας τριάδος πλάναι των απογόνων των Φραγκολατίνων, Ρωμαιοκαθολικών και Προτεσταντών
---
Το κλειδί δια την κατανόησιν της μεταβολής της Ορθοδόξου Καθολικής Παραδόσεως από παρανόμου εις νόμιμον θρησκείαν και κατόπιν εις επίσημον Εκκλησίαν, έγκειται εις το γεγονός, ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία διεπίστωσε, ότι δεν είχε απέναντί της απλώς μίαν επί πλέον μορφήν θρησκείας ή φιλοσοφίας, αλλά μίαν καλώς οργανωμένην Εταιρείαν Νευρολογικών Κλινικών, αι οποίαι εθεράπευον την νόσον της θρησκείας και την αναζητούσαν την ευδαιμονίαν ασθένειαν της ανθρωπότητος και έτσι παρήγον φυσιολογικούς πολίτας με ανιδιοτελή αγάπην, αφιερωμένους εις την ριζικήν θεραπείαν των προσωπικών τους και των κοινωνικών νοσημάτων. Η σχέσις που ανεπτύχθη μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας, ήτο ακριβώς αντίστοιχος προς την σχέσιν μεταξύ Κράτους και συγχρόνου Ιατρικής. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)
 
Ο πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Ρωμανίδης (2 Μαρτίου 1927 - 1 Νοεμβρίου 2001) Ρωμαίος θεολόγος καππαδοκικής καταγωγής.
Οι γονείς του ήταν από την Ρωμαϊκή Καστρόπολη της Αραβησσού της Καππαδοκίας. Γεννήθηκε στον Πειραιά, στις 2 Μαρτίου 1927. Έφυγε από την Ελλάδα και μετανάστευσε στην Αμερική, στις 15 Μαΐου 1927, με τους γονείς του και μεγάλωσε στην πόλη της Νέας Υόρκης στο Μανχάταν στην 46η οδό μεταξύ της 2ας και της 3ης Λεωφόρου.
Ήταν απόφοιτος του Ελληνικού Κολεγίου Μπρούκλαϊν, Μασαχουσέτης, της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Γέηλ, Διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ (School of Arts and Sciences). Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου στην Θεσσαλονίκη και Επισκέπτης Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού του Πανεπιστημίου Μπαλαμάντ, του Λιβάνου από το 1970.
Σπούδασε ακόμη στο Ρωσικό Σεμινάριο του Αγίου Βλαδίμηρου της Νέας Υόρκης, στο επίσης Ρωσικό Ινστιτούτο Αγίου Σεργίου στο Παρίσι και στο Μόναχο της Γερμανίας. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος το 1951 και έκτοτε διακόνησε ως εφημέριος σε διάφορες ενορίες των ΗΠΑ. Μεταξύ των ετών 1958 και 1965 υπηρέτησε ως καθηγητής στη Θεολογική Σχολή Τιμίου Σταυρού, παραιτήθηκε όμως το 1965, διαμαρτυρόμενος για την απομάκρυνση του π. Γεωργίου Φλορόφσκι από την Σχολή.
Η εκλογή του για την Έδρα της Δογματικής στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης έγινε στις 12 Ιουνίου 1968, αλλά δεν διορίστηκε, γιατί κατηγορούνταν ως κομμουνιστής. Τελικά ο διορισμός του έγινε το 1970. Το 1984, για προσωπικούς λόγους παραιτήθηκε με πλήρη σύνταξη.
Απεβίωσε την 1 Νοεμβρίου 2001, αφήνοντας πίσω του πλούσιο θεολογικό και ιστορικό έργο.
Έχει συγγράψει πλήθος μελετών, πολλές από τις όποιες είναι ακόμη ανέκδοτες. Η διδακτορική του διατριβή αφορούσε το Προπατορικό αμάρτημα. Το έργο και η προσφορά του στην επιστήμη έχουν διερευνηθεί συστηματικά στη διδακτορική διατριβή του Andrew Sopko, Prophet of Roman Orthodoxy – The Theology of John Romanides, Canada, 1998.
Μεγάλη υπήρξε η συμβολή και η προσφορά του στην Ορθόδοξη Εκκλησία με τη συμμετοχή του στους Θεολογικούς Διάλογους με Ετερόδοξους, ιδιαίτερα με τον Αγγλικανισμό, αλλά και αλλόδοξους (Ιουδαϊσμό και Ισλάμ). Συμμετείχε επίσης στο Διάλογο με την Παγκόσμια Λουθηρανική Ομοσπονδία (1978 κ.ε.).
Ο Ρωμανίδης υποστήριζε την σχέση Θεολογίας και αγιοπνευματικής εμπειρίας και τους σταθμούς της πνευματικής πορείας των Αγίων: κάθαρσις - φωτισμός - θέωσις, ως προϋπόθεση των Οικουμενικών Συνόδων και της αυθεντικής αποδοχής των, κάτι που θεωρούσε ότι έχει χαθεί στη Δύση, αλλά και στη δυτικίζουσα, κατά τη γνώμη του, σημερινή Ορθόδοξη θεολογική σκέψη. Η στροφή αυτή στην πατερικότητα, ως εκκλησιαστική γνησιότητα, συνέχισε και συνεπλήρωσε την ανάλογη κίνηση του π. Γεωργίου Φλορόφσκι, την πορεία του οποίου ακολούθησε στον οικουμενικό Διάλογο, θεωρούμενος και αυτός συχνά ενοχλητικός και όχι εύκολος συνομιλητής.