ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ: ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Σκληρόδετο / Πανόδετο βιβλίο.
Χρυσοτυπίες στα εξώφυλλα και στην ράχη.
Φέρει κορδέλα-σελιδοδείκτη.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Πολύ καλή κατάσταση. Εσωτερικό καθαρό.
Ποιητική συλλογή.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ: ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Ποιητής: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ
Εκδόσεις: ΙΚΑΡΟΣ
Έτος εκδόσεως: 1985
Σελίδες: 376
Διαστάσεις: 20 Χ 13,5
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
- ΣΤΡΟΦΗ
- ΚΟΧΥΛΙΑ, ΣΥΝΝΕΦΑ
- Στροφή
- Αργά μιλούσες
- Η λυπημένη
- Αυτοκίνητο
- Άρνηση
- Οι σύντροφοι στον Άδη
- Fog
- Το ύφος μιας μέρας
- Σχόλια
- Ρουκέτα
- Ρίμα
- Εις μνήμην
- Δημοτικό τραγούδι
- ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ
- Η ΣΤΕΡΝΑ
- ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
- Τον άγγελο
- Ακόμη ένα πηγάδι
- Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι
- Αργοναύτες
- Δεν τους γνωρίσαμε
- Το περιβόλι με τα συντριβάνια
- Νοτιάς
- Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας
- Είναι παλιό το λιμάνι
- Ο τόπος μας είναι κλειστός
- Το αίμα σου πάγωνε
- Μποτίλια στο πέλαγο
- Ύδρα
- Τρία κόκκινα περιστέρια
- Ο ύπνος σε τύλιξε, σαν ένα δέντρο
- Στη σφενδόνη
- Αστυάναξ
- Λυπούμαι γιατί άφησα να περάσει
- Κι αν ο αγέρας φυσά
- [Ανδρομέδα]
- Εμείς που ξεκινήσαμε
- Γιατί περάσαν
- Λίγο ακόμα
- Εδώ τελειώνουν
- ΓΥΜΝΟΠΑΙΔΙΑ
- Σαντορίνη
- Μυκήνες
- ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ (1928 - 1937)
- ΔΟΣΜΕΝΑ
- Γράμμα του Μαθιού Πασκάλη
- Παντούμ
- Λεωφόρος Συγγρού, 1930
- Πάνω σ' έναν ξένο στίχο
- ΔΕΚΑΕΞΙ ΧΑΪΚΟΥ
- Στάξε στη λίμνη
- Στον κάμπο ούτ' ένα
- Στον κήπο του Μουσείου
- Να 'ναι η φωνή
- Τα δάχτυλά της
- Συλλογισμένο
- Φόρεσα πάλι
- Νύχτα, ο αγέρας
- Νέα Μοίρα
- Τώρα σηκώνω
- Πού να μαζεύεις
- Άγονος γραμμή
- Άρρωστη Ερινύς
- Τούτη η κολόνα
- Βουλιάζει ο κόσμος
- Γράφεις
- Τούτο το σώμα
- Φυγή
- Περιγραφή
- Σιρόκο 7 Λεβάντε
- Με τον τρόπο του Γ. Σ.
- Ο γέρος
- Ο κ. ΣΤΡΑΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
- ΠΕΝΤΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ κ. Σ. ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ
- Hampstead
- Ψυχολογία
- Όλα περνούν
- Φωτιές του Άι-Γιάννη
- Νιζίνσκι
- Ο κ. ΣΤΡΑΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
- .....
- Παιδί
- Έφηβος
- Παλικάρι
- Άντρας
- ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ "ΕΒΔΟΜΑΔΑ"
- Δευτέρα - Κυριακή
- ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
- Ένας λόγος για το καλοκαίρι
- Επιφάνια, 1937
- Raven
- Άνθη της πέτρας
- Το ζεστό νερό
- Επιτύμβιο
- Ανάμεσα σε δυό πικρές στιγμές
- Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές
- Πάψε πια να γυρεύεις
- ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ, Α'
- Ο Μαθιός Πασκάλης ανάμεσα στα τριαντάφυλλα
- Ωραίο φθινοπωρινό πρωί
- Piazza San Nicolo
- Ο δικός μας ήλιος
- Ο γυρισμός του ξενιτεμένου
- Η χώρα του αχωρήτου
- Διάλειμμα χαράς
- Το φύλλο της λεύκας
- Αλληλεγγύη
- Η τελευταία μέρα
- Άνοιξη μ.Χ.
- Το γιασεμί
- Αφήγηση πρωί
- Les anges sont blancs
- Η απόφαση της λησμονιάς
- Ο βασιλιάς της Ασίνης
- ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ, Β'
- Μέρες του Ιουνίου '41
- Υστερόγραφο
- Η μορφή της μοίρας
- Kerk Str. Oost, Pretoria, Transvaal
- Ο Στρατής Θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους
- Τριζόνια
- Ένας γέροντας στην ακροποταμιά
- Ο Στρατής Θαλασσινός στη Νεκρή Θάλασσα
- Καλλιγράφημα
- Μέρες τ' Απρίλη '43
- Θεατρίνοι, Μ. Α.
- Ανάμεσα στα κόκαλα εδώ
- Τελευταίος σταθμός
- "ΚΙΧΛΗ"
- Το σπίτι κοντά στη θάλασσα
- Ο ηδονικός Ελπήνωρ
- Το ραδιόφωνο
- Το ναυάγιο της "Κίχλης"
- Το φως
- ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ, Γ'
- Αγιάναπα, α'
- Όνειρο
- Λεπτομέρειες στην Κύπρο
- Επικαλέω τοι την θεόν
- Ελένη
- Αγιάναπα, β'
- Μνήμη, α'
- Ο δαίμων της πορνείας
- Στα περίχωρα της Κερύνειας
- Πραματευτής από τη Σιδώνα
- Τρεις μούλες
- Πενθεύς
- Νεόφυτος, ο έγκλειστος μιλά
- Μνήμη, β'
- Σαλαμίνα της Κύπρος
- Ευριπίδης, Αθηναίος
- Έγκωμη
- Οι γάτες τ' Άι-Νικόλα
- ΤΡΙΑ ΚΡΥΦΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
- ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΗ ΑΧΤΙΝΑ
- Φύλλα από σκουριασμένο τενεκέ
- Καίγουνται τ' άσπρα φύκια
- Οι σύντροφοι μ' είχαν τρελάνει
- Είπες εδώ και τώρα
- Ποιος βουρκωμένος ποταμός μας πήρε
- Μικρή πνοή κι άλλη πνοή, σπιλιάδα
- Τη φλόγα τη γιατρεύει η φλόγα
- ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ
- Ήλιε παίζεις μαζί μου
- Σήμαντρα ακούστηκαν
- Εσύ τι γύρευες; Τραυλή στην όψη
- Η θάλασσα πως έγινε έτσι η θάλασσα;
- Ποιος άκουσε καταμεσήμερα
- Πότε θα ξαναμιλήσεις;
- Κι όμως εκεί, στην άλλη όχθη
- ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙ
- Ο μεγαλύτερο ήλιος από τη μια μεριά
- Όλοι βλέπουν οράματα
- Κι όμως σ' αυτό τον ύπνο
- Στο τρελό ανεμοσκόρπισμα
- Ο κόσμος τυλιγμένος στα ναρκωτικά σεντόνια
- Κάτω στις δάφνες
- Η λεύκα στο μικρό περιβόλι
- Τ' άσπρο χαρτί σκληρός καθρέφτης
- Μιλούσες για πράγματα που δεν τα 'βλεπαν
- Την ώρα που τα ονείρατα αληθεύουν
- Η θάλασσα που ονομάζουν γαλήνη
- Το αίμα τώρα τινάζεται
- Λίγο ακόμη και θα σταματήσει ο ήλιος
- Τώρα
---
Ο Γιώργος Σεφέρης (πραγματικό όνομα Γιώργος Σεφεριάδης, 1900-1971) γεννήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου ή στις 13 Μαρτίου του 1900 στην Σμύρνη της Μικράς Ασίας και ήταν γιος του Στυλιανού και της Δέσπως Σεφεριάδη (το γένος Τενεκίδη). Ο Στυλιανός Σεφεριάδης υπήρξε διακεκριμένος ακαδημαϊκός και καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, συγγραφέας (με πλουσιότατο επιστημονικό έργο) και διπλωμάτης. Την αγάπη του για τη λογοτεχνία θα την μεταδώσει και στα τρία του παιδιά, Γιώργο, Άγγελο και Ιωάννα (μετέπειτα σύζυγο του Κωνσταντίνου Τσάτσου), τα οποία και θα ασχοληθούν με αυτήν. Το 1914, με την αρχή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η οικογένεια Σεφεριάδη μετακομίζει στην Αθήνα όπου ο Σεφέρης τελειώνει το Γυμνάσιο το 1917. Κατόπιν θα μεταβεί στο Παρίσι όπου και θα σπουδάσει Νομικά ως το 1924. Ήδη όμως από το 1918 θα εκδηλωθεί η αγάπη του για την ποίηση και θα αρχίσει να γράφει στίχους. Στα χρόνια των σπουδών του, όντας στο εξωτερικό, έχει την ευκαιρία να έρθει σε άμεση επαφή με τα λογοτεχνικά ρεύματα της εποχής. Στο Παρίσι θα τον βρει και η Μικρασιατική Καταστροφή, η οποία θα τον επηρεάσει βαθύτατα και θα παραμείνει χαραγμένη στη μνήμη του. Το 1926 ο Γιώργος Σεφέρης θα αρχίσει την διπλωματική του σταδιοδρομία, διοριζόμενος στο Υπουργείο Εξωτερικών ως ακόλουθος. Μέχρι το 1962 που συνταξιοδοτείται θα υπηρετήσει ως υποπρόξενος και πρόξενος στο Λονδίνο (1931-1934), στην Κορυτσά της Αλβανίας (1936-1938), ως σύμβουλος τύπου στο Υπουργείο Εξωτερικών. Μετά την κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου θα ακολουθήσει την ελληνική Κυβέρνηση στην Κρήτη, την Αίγυπτο, την Νότια Αφρική και την νότια Ιταλία, και μετά την απελευθέρωση στην Αθήνα όπου και μένει μέχρι το 1948. Κατόπιν διορίζεται σύμβουλος στις ελληνικές πρεσβείες στην Άγκυρα και το Λονδίνο, αργότερα πρέσβης στο Λίβανο, τη Συρία, την Ιορδανία και το Ιράκ, και τελικά στο Λονδίνο (1957-1962). Το 1963 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Αφότου αποσύρεται από τη διπλωματική του σταδιοδρομία, αφοσιώνεται ολοκληρωτικά στο λογοτεχνικό του έργο, μέχρι το θάνατό του, το 1971. Η κηδεία του, εν μέσω της δικτατορίας και κατόπιν της Δήλωσής του το 1969, προσέλαβε τον χαρακτήρα εκδήλωσης εναντίον του καθεστώτος των συνταγματαρχών.