ΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΟΥ (1933) - Μιχαήλ Δ. Βολονάκη

Σκληρόδετο βιβλίο.
Χρυσοτυπίες στην ράχη.
Ολοσέλιδες εικονογραφήσεις. Αναδιπλούμενοι χάρτες.
Καθαρεύουσα γλώσσα.
Σημ.1: Το βιβλίο φέρει σφραγίδα ex-libris από την ιδιωτική βιβλιοθήκη του φιλόσοφου εθνικιστή Θεόφιλου Βορέα [φωτο]. 
Σημ.2: Το βιβλίο φέρει στην προμετωπίδα του ιδιόχειρη αφιέρωση του συγγραφέα Μιχαήλ Βολονάκη προς τον φιλόσοφο εθνικιστή Θεόφιλο Βορέα [φωτο].
Πολύ καλή κατάσταση. Ξεθωριασμένο οπισθόφυλλο. Εσωτερικό άθικτο.
ΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΟΥ
ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΡΙΤΗ
ΑΦΘΟΝΩΣ ΕΠΑΥΞΗΘΕΙΣΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΘΕΙΣΑ
Συγγραφέας: ΜΙΧΑΗΛ Δ. ΒΟΛΟΝΑΚΗΣ
Εκδόσεις: ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ
Τόπος εκδόσεως: ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
Έτος εκδόσεως: 1933
Σελίδες: 590 + εικόνες + αναδιπλούμενοι χάρτες
Διαστάσεις: 24,5 Χ 18
ΠΙΝΑΞ ΤΩΝ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ:
ΑΦΙΕΡΩΣΙΣ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΝ
ΠΟΛΙΤΕΙΑ
ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΟΥ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ
ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟΣ ΠΙΝΑΞ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
---
Ο Μιχαήλ Βολονάκης (1875-1950) ήταν Έλληνας καθηγητής πανεπιστημίου του 20ού αιώνα.
Γεννήθηκε το 1875 στη Σύμη. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές του στην Αγγλία. Διορίστηκε γυμνασιάρχης στο Παγκύπριο Γυμνάσιο της Λευκωσίας στην Κύπρο και σε Αίγιο και Αθήνα. Το 1925 διορίστηκε τακτικός καθηγητής νεότερης ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ το 1939 εξελέξη ομότιμος καθηγητής του πανεπιστημίου αυτού. Μεταξύ 1935 και 1936 διετέλεσε κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε επίσης, έπειτα από αναγνώριση του έργου του από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας (1912-1917), Διευθυντής της Ανωτάτης Εκπαίδευσης και Πρόεδρος του Εκπαιδευτικού Συμβουλίου. Ήταν επίσης σύμβουλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας και της Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών. Το 1925 είχε πάρει μέρος στις συζητήσεις της Συνθήκης των Βερσαλλιών αλλά και στο Λονδίνο, με σκοπό την ένωση των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα. Μάλιστα, η Ακαδημία Αθηνών, του απένειμε αργυρό μετάλλιο για τις προσπάθειες που κατέβαλε για την ένωσε των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα. Στο έργο του συμπεριλαμβάνεται επίσης, η αναδιοργάνωση της εκπαίδευσης στα Δωδεκάνησα μετά την προσάρτηση τους στην Ελλάδα. Απεβίωσε στην Αθήνα, στις 8 Μαρτίου 1950.
Συνέγραψε αρκετά βιβλία που σκοπό είχαν να αμβλύνουν τις διαφορές μεταξύ καθαρεύουσας και δημοτικής γλώσσας. Δημοσίευσε πολλές πραγματείες, τις «Ελληνικές σελίδες», την «Αγωγή του πολίτου» και άλλα πολλά.
 
Ο Θεόφιλος Βορέας, Έλληνας εθνικιστής, Πανεπιστημιακός καθηγητής της συστηματικής φιλοσοφίας, Φιλόσοφος, ψυχολόγος, θεολόγος και ακαδημαϊκός που εκλέχθηκε και διατέλεσε και Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, γεννήθηκε το 1873 στο Μαρούσι του νομού Αττικής και πέθανε στις 2 μετά τα μεσάνυχτα της 4ης Ιανουαρίου 1954 στην Αθήνα, από την εξασθένηση της καρδιάς του έπειτα από εγχείριση που υποβλήθηκε στα νεφρά. Η νεκρώσιμη ακολουθία του τελέστηκε στις 10:30 το πρωί της Τρίτης 5 Ιανουαρίου στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Καρύτση στην Αθήνα και τον επικήδειο λόγο εκφώνησε ο καθηγητής Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος.
Ήταν παντρεμένος με τη Δέσποινα Βορέα και από το γάμο τους δεν απέκτησαν απογόνους.
Ο Βορέας ήταν σύγχρονος και σε πολλά ομόγνωμος με τον Κωνσταντίνο Λογοθέτη. Φιλοσόφησε χειραγωγούμενος από τον ορθό λόγο και την εμπειρία και συγκαταλέγεται στους οπαδούς του κριτικού ρεαλισμού. Επηρεάστηκε από τους δασκάλους του στη Γερμανία, κυρίως από τους Wundt, Heinze και Volkelt, όμως δεν ακολούθησε απολύτως τα διδάγματα τους. Διέθετε κριτικό και δημιουργικό νου και άντλησε από την φιλοσοφική παράδοση και την επιστήμη ότι θεωρούσε ορθό και κατάλληλο για τις μελέτες του. Οι συλλογές ποιημάτων που μετέφρασε στα νέα Ελληνικά μαρτυρούν την ευρύτητα των διαφερόντων του, άλλα και την συμβίωση του με την υψηλή ποίηση, ενώ οι αντίστοιχες του Goethe, του Heine και άλλων ξένων ποιητών συνιστούν δημιουργίες δομημένες στην γλωσσική και καλλιτεχνική σοφία του μεταφραστή τους. Ήταν εκλεκτικός, με κύρια γνωρίσματα του έναν ακαδημαϊκό συμβιβασμό μεταξύ όλων των αντιτιθέμενων θεωριών, την κριτική στάση απέναντι στις ακραίες θέσεις και την τοποθέτησή του στο μέσο με συγκερασμό των κατά τη γνώμη του θετικών στοιχείων. Με την τάση του αυτή δεν υπήρξε σαφής ο φιλοσοφικός του προσανατολισμός, στάθηκε όμως καλός ακαδημαϊκός δάσκαλος με τη νηφαλιότητα και τη σαφήνεια του στοχασμού του, το μοναδικό ύφος που έδωσε στη χρήση της καθαρεύουσας και τη σωστή του μέθοδο στην έκθεση των φιλοσοφικών θεωριών.
Ο Βορέας ήταν εκλεκτικός, με κύρια γνωρίσματα τον ακαδημαϊκό συμβιβασμό μεταξύ των αντιτιθέμενων θεωριών, την κριτική στάση απέναντι στις ακραίες θέσεις και την τοποθέτηση του στο μέσο με συγκερασμό των κατά τη γνώμη του θετικών στοιχείων. Με την τάση του αυτή δεν υπήρξε σαφής ο φιλοσοφικός του προσανατολισμός, στάθηκε όμως καλός ακαδημαϊκός δάσκαλος με τη νηφαλιότητα και τη σαφήνεια του στοχασμού του, το μοναδικό ύφος που έδωσε στη χρήση της καθαρεύουσας και τη σωστή του μέθοδο στην έκθεση των φιλοσοφικών θεωριών. Υπήρξε ανυποχώρητος υπερασπιστής της καθαρεύουσας και αντιδρούσε σε οποιαδήποτε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση υπέρ του δημοτικισμού, όπως και ο Κωνσταντίνος Λογοθέτης, ο Κωνσταντίνος Άμαντος και ο Ιστορικός Νικόλαος Βλάχος. Κύριο επιχείρημα του ήταν μια αντίληψη ιστορικού και τεχνοκρατικού εθνικισμού καθώς πίστευε ότι οι διαχρονικές αξίες της κλασικής Ελλάδας δεν αφήνουν κανένα άλλο περιθώριο αξιακού προσανατολισμού. Έτσι με δεδομένη την αρχαιοελληνική υπερεπάρκεια σε αξίες αποκλειστικό μέλημα της σύγχρονης Ελλάδος έπρεπε να είναι η έμφαση στην τεχνολογική ανάπτυξη και σε μια σθεναρή εξωτερική πολιτική.